Polska Biała Zwisłoucha powstała w wyniku krzyżówki dwóch zagranicznych ras: niemieckiej prymitywnej świni białej zwisłouchej ze szwecką rasą krajową. W wyniku krzyżówki powstała polska rasa, która została oficjalnie uznana przez Ministra Rolictwa, jako świnia czysta rasowo w 1962 roku. Krzyżówka polepszyła jakość mięsa i tępo przyrostu masy zwierzęcia. Cechą charakterystyczną polskiej świni jest duża zawartość mięsta w tuszy, szybki okres dojrzewania, mleczność oraz zachwycająca troskliwość loch o młode. Przeciętny knór w wieku 3 lat waży od 300 do 350 kilogramów, a locha w tym samym wieku o 250-300 kg. Rasa ta wymaga jednak bardzo dobrych warunków hodowlanych, gdyż jest wrażliwa na warunki atmosferyczne. Warto wspomnieć, że rasa ta jest również wolna od genu RYR1T. „Świnie tej rasy charakteryzują się ogółem cech użytkowych na wysokim poziomie, w tym przede wszystkim bardzo dobrą użytkowością rozpłodową.”
CHARAKTERYSTYKA WYGLĄDU:
Polska Biała Zwisłoucha to świania dużych rozmiarów o szerokim lekko łukowatym i długim grzbiecie. Posiada białe umaszczenie pokryte jasną szczeciną, ale spotykane są również ciemne pigmenty na skórze pokryte białym włosiem. Na niewielkiej głowie umieszczone są duże bezwładnie opadające na tarczę ryjową uszy lub nie przykrywające oczu wąskie i nieduże. Świnia posiada długą, lekką szyję, mocny tułów oraz płytką ale szeroką i dobrze wysklepioną klatkę piersiową. Zad Polskiej Białej Zwisłouchej jest długi z umięśnionymi szynkami. Nogi są stosunkowo krótkie i nisko osadzone.
